ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ 8ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2017
ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ
Τιμούμε φέτος την 8η του Μάρτη- Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας- με την προσοχή μας στραμμένη στο κυπριακό πρόβλημα. Ελπίδα και ευχή μας να ξεπεραστούν τα προβλήματα έτσι που η διαδικασία των διαπραγματεύσεων να συνεχιστεί. Μέχρι σήμερα οι διαπραγματεύσεις των 2 ηγετών απόδωσαν σημαντική πρόοδο. Κοινός στόχος όλων πρέπει να είναι αυτή η πρόοδος να μην χαθεί αλλά να οδηγήσει σε λύση.
Με την ευκαιρία αυτή το Κεντρικό Γραφείο Γυναικών Εργατοϋπαλλήλων ΠΕΟ, απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό σ’ όλες τις γυναίκες στην Κύπρο και Ιδιαίτερο χαιρετισμό στις Τουρκοκύπριες συναδέλφισσες μας καλώντας τις όλες μαζί να συνεχίσουμε τον αγώνα για ειρήνη, επανένωση και ισότητα.
Αυτή τη Μέρα αποτίουμε φόρο τιμής στις πρωτοπόρες αγωνίστριες της Νέας Υόρκης του 1857 και στον αγώνα τους ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση. Αποτίουμε φόρο τιμής στις πρωτοπόρες γυναίκες του εργατικού μας κινήματος που μέσα από αντίξοες συνθήκες έδωσαν σκληρούς αγώνες για βελτίωση της θέσης της Κύπριας εργαζόμενης. Τους εκφράζουμε σεβασμό και ευγνωμοσύνη και τις επιβεβαιώνουμε για ακόμη μια φορά την ετοιμότητα μας να συνεχίσουμε το δρόμο που μας χάραξαν, ιδιαίτερα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε σήμερα.
Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης και των μέτρων λιτότητας έχουν δημιουργήσει οξυμένα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα σε πολλούς εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες. Αύξηση της ανεργίας και ιδιαίτερα της μακροχρόνιας, αύξηση των επισφαλών θέσεων εργασίας, μη εφαρμογή δικαιωμάτων, παραβίαση συλλογικών συμβάσεων, μετανάστευση, φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό Τα όποια μέτρα έχουν ληφθεί δεν απαντούν στα πολλαπλά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, αντίθετα διευρύνουν την ανισότητα και παγιώνουν την φτώχεια.
Οι γυναίκες έχουν πληγεί ακόμη περισσότερο από τις τα μέτρα λιτότητας και τις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης. Έχουν θέσει σε κίνδυνο κατακτήσεις πολλών και μακροχρόνιων αγώνων, την ύπαρξη κοινωνικού κράτους, την πορεία προς την ισότητα.
Συγκεκριμένα:
- Όλο και περισσότερες γυναίκες εργάζονται σε επισφαλή εργασία και αρκετές φορές αδήλωτη εργασία. Μερική απασχόληση, σπαστά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, απόλυση εγκύων είναι κάποια συνεπακόλουθα. Εξαναγκάζονται σε απαράδεκτους όρους εργασίας υπό τον φόβο και την απειλή της τυχόν απόλυσης τους.
- Οι μειώσεις χορηγιών στη τοπική αυτοδιοίκηση, οι μειώσεις χορηγιών σε εθελοντικούς, κοινωνικούς φορείς, οδηγούν στη συρρίκνωση και στο κλείσιμο κοινωνικών προγραμμάτων που αφορούν παιδιά, ηλικιωμένους, ανάπηρα άτομα. Το αποτέλεσμα: Δεκάδες γυναίκες χάνουν τη δουλειά τους αφού η πλειοψηφία των εργαζομένων σ’ αυτές τις δομές είναι γυναίκες ενώ ταυτόχρονα δεκάδες οικογένειες στερούνται ποιοτικών και οικονομικά προσιτών δομών στήριξης.
- Το ζήτημα με το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων παραμένει άλυτο και οδηγείται σε εδραίωση πλήρους φιλελευθεροποίησης με αποτέλεσμα χιλιάδες εργαζόμενες να βρίσκονται σε μια αβεβαιότητα. Από την μια η οικογενειακή, προσωπική ζωή για χιλιάδες εργαζόμενες οικογένειες ανατρέπεται συνεχώς, ενώ από την άλλη η εκμετάλλευση της εργασίας τους έχει ενταθεί.
- Οι καταγγελίες για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και βίας κατά των γυναικών έχουν αυξηθεί και η κυβέρνηση με πρόσχημα το οικονομικό κόστος δεν έχει ακόμη κυρώσει τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης που στόχο έχει την δημιουργία δομών, υπηρεσιών και μηχανισμών που να κάνουν πρόληψη και αντιμετώπιση όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών.
- Τα κονδύλια που αφορούν τη λειτουργία των μηχανισμών για την ισότητα έχουν μειωθεί με αποτέλεσμα να μειώνονται τα προγράμματα που συμβάλουν στην επίτευξη της ισότητας.
- Αυτά και μια σειρά από άλλα ζητήματα παραμένουν άλυτα και φαίνεται ότι η επίτευξη της ισότητας δεν αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση.
Καλούμε όλες τις γυναίκες, μαζί με όλη την εργατική τάξη να αντισταθούμε στις πολιτικές αυτές και να συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη για υπεράσπιση και βελτίωση της θέσης της γυναίκας στην κυπριακή κοινωνία. Για μας ο αγώνας μας είναι ταξικός και δεν σταματά ποτέ αντίθετα σε τέτοιες συνθήκες θα πρέπει να περιφρουρείται ακόμη περισσότερο.
Καλούμε επίσης όλες τις εργαζόμενες να οργανωθούν ακόμα πιο μαζικά στο συνδικαλιστικό κίνημα και να διεκδικήσουν με πιο δυνατή φωνή:
– Κατοχύρωση στην πράξη του δικαιώματος οργάνωσης στους τόπους δουλειάς
– Καταπολέμηση της ανεργίας
– Περαιτέρω προώθηση της ισότητας μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις
– Αποτελεσματική και καθολική εφαρμογής των νομοθεσιών
– Μείωση του χάσματος αμοιβών μεταξύ αντρών και γυναικών
– Λήψη περισσοτέρων μέτρων για ενίσχυση της γυναικείας απασχόλησης και στήριξη της εργαζόμενης στη συμφιλίωση επαγγελματικής με οικογενειακή ζωή
– Κάλυψη της γονικής άδειας με επίδομα
– Περαιτέρω βελτίωση του νόμου για την προστασία της μητρότητας και εισαγωγή του θεσμού της άδειας πατρότητας.
– Αποτελεσματικότερα προγράμματα που στοχεύουν στην ανατροπή αντιλήψεων και στερεοτύπων για το ρόλο των δύο φύλων.
Εμπρός λοιπόν, όλες και όλοι μαζί να αγωνιστούμε δυναμικά για να γκρεμίσουμε τα τείχη του διαχωρισμού. Να αγωνιστούμε για επανένωση και ισότητα για να προστατέψουμε τα δικαιώματα και την ποιότητα ζωής εμάς και των παιδιών μας, για να πετύχουμε το όραμα μας για μια δίκαιη κοινωνία χωρίς διακρίσεις και ανισότητες.
7 Μαρτίου 2017
