Από το 1993 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει ορίσει την 17η Οκτωβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψης της Φτώχειας. Στο πλαίσιο των προσπάθειών για την επίτευξη ενός από τους «Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας», του ΟΗΕ είχε τεθεί ως στόχος η μείωση της φτώχειας κατά 50% μέχρι το 2015.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Από το 1993 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει ορίσει την 17η Οκτωβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψης της Φτώχειας. Στο πλαίσιο των προσπάθειών για την επίτευξη ενός από τους «Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας», του ΟΗΕ είχε τεθεί ως στόχος η μείωση της φτώχειας κατά 50% μέχρι το 2015.
Διανύουμε το 2016 και η φτώχεια αντί να μειώνεται, αυξάνεται και εξαπλώνεται οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στην εξαθλίωση και τη μετανάστευση.
Σύμφωνα με στοιχεία του ιδίου του ΟΗΕ, ο παγκόσμιος πλούτος έχει επταπλασιαστεί και το κατά κεφαλή εισόδημα έχει τριπλασιαστεί. Αυτό όμως δεν επέφερε ούτε μείωση της φτώχειας, ούτε συνέβαλε να μειωθούν οι ανισότητες, η εκμετάλλευση και εξαθλίωση ανά το παγκόσμιο. Σύμφωνα με έκθεση της OXFAM σήμερα 62 άνθρωποι στο πλανήτη κατέχουν πλούτο ισοδύναμο με 3,6 δις ανθρώπων. Το 80% του πληθυσμού μοιράζεται μόνο το 5.5% του παγκόσμιου πλούτου και εκτιμάται ότι το 2016 το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατέχει περισσότερο πλούτο από ότι το υπόλοιπο 99%. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας εκτιμά ότι 3 δις. άνθρωποι αμείβονται με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα, 22 χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από αιτίες που σχετίζονται με την εργασία ενώ πάνω από 100 εκ. παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αντί για επίτευξη του στόχου της Στρατηγικής Ευρώπη 2020, για μείωση των ατόμων που ζουν στη φτώχεια κατά 20 εκατομμύρια μέχρι το 2020, αυτό που συμβαίνει είναι ότι 1 στους 4 ευρωπαίους, δηλαδή 124 εκατομμύρια άνθρωποι να ζουν στο κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Σε σχέση με το 2008 οι φτωχοί έχουν αυξηθεί κατά 6 εκ. περίπου ως αποτέλεσμα της θεσμοθέτησης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών από τους κυρίαρχους κύκλους που επικρατούν σήμερα στα κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε και της κατεδάφισης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου.
Στην Κύπρο του 2016 η φτώχεια αυξάνεται, ως αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζονται από τη κυβέρνηση. Το ποσοστό των ατόμων που ζουν στο κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού είναι 27.4%. ή 234 χιλιάδες άνθρωποι. Την ίδια ώρα 139 χιλιάδες άνθρωποι ή το 15.3% βιώνει στέρηση βασικών αγαθών, στοιχεία που την κατατάσσουν πολύ πιο κάτω από το μέσο όρο της Ε.Ε.
Οι ομάδες που βιώνουν περισσότερο τη φτώχεια είναι οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Οι συνταξιούχοι, οι μονογονεικές οικογένειες, τα άτομα με αναπηρίες, οι μετανάστες, τα παιδιά κτλ.
Οι μισθοί στη Κύπρο παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη μείωση σ’ όλη την Ευρώπη με αποτέλεσμα η αγοραστική δύναμη των μέσων αποδοχών έχει υποχωρήσει κατά 18 έτη. Η μεγάλη μείωση των μισθών και των συνθηκών εργασίας έχει δημιουργήσει στη χώρα μας μια νέα κατηγορία φτωχών, αυτή των εργαζόμενων φτωχών, οι οποίοι έχουν μεν κάποια εργασία αλλά δεν έχουν επαρκή εισόδημα για να ζουν αξιοπρεπώς.
Παρά το γεγονός ότι οι ανάγκες για κοινωνική προστασία αυξάνονται συνεχώς, οι δαπάνες για κοινωνική προστασία και την υγεία κ.α. μειώνονται συνεχώς με αποτέλεσμα να είναι οι χαμηλότερες σε ποσοστό σε ολόκληρη τη Ε.Ε.
Η ανεργία παραμένει στη 4η χειρότερη θέση της Ευρωζώνης με τα 2/3 των ανέργων να παραμένουν χωρίς εργασία για πάνω από 6 μήνες, το 30% των νέων να βρίσκονται στην ανεργία με αποτέλεσμα 30 χιλιάδες να καταφύγουν στη μετανάστευση.
Ο Νόμος για Ε.Ε.Ε δεν μπορεί να δώσει ικανοποιητική απάντηση στα τόσα κοινωνικά προβλήματα που συσσωρεύονται μέσα σε αυτές τις συνθήκες, επιβεβαιώνοντας δυστυχώς τις ανησυχίες που έκφρασε από τη πρώτη στιγμή η ΠΕΟ ότι τελικά με το ΕΕΕ αντί να διευρύνεται η κοινωνική πολιτική για να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες, τελικά συρρικνώνεται.
Η προσήλωση της κυβέρνησης σε αντιαναπτυξιακές πολιτικές και η εμμονή για συνέχιση της λιτότητας δείχνει ότι δεν προσανατολίζεται σε αναπτυξιακή πολιτική που θα φέρει νέες δουλειές για να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και η κοινωνία σήμερα.
Η ΠΕΟ επιμένει ότι για την εξάλειψη της φτώχειας απαιτείται ριζική ανακατανομή του πλούτου μέσα από ένα δίκαιο κοινωνικό κράτος πρόνοιας που να στηρίζει τις ευάλωτες ομάδες, δημιουργώντας ευκαιρίες ανάπτυξης και ευημερίας προς όφελος όλων των ανθρώπων και όχι μόνο των λίγων.
Συγκεκριμένα διεκδικούμε :
- Εγκατάλειψη των πολιτικών λιτότητας και υιοθέτηση πολιτικών ανάπτυξης οι οποίες θα φέρουν νέες, ποιοτικές και ρυθμισμένες θέσεις εργασίας.
- Τερματισμό της λιτότητας και των περικοπών του κοινωνικού κράτους. Αποτελεσματική στήριξη των μακροχρόνια ανέργων και ευάλωτων ομάδων.
- Νομοθετική ρύθμιση της υποχρέωσης των εργοδοτών να εφαρμόζουν τις συμφωνημένες συλλογικές συμβάσεις. Για όσα επαγγέλματα κλάδους δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας να καθοριστούν δεσμευτικοί βασικοί όροι απασχόλησης όπως μισθός, υποχρεωτικές αργίες, τρόπος αποζημίωσης υπερωριακής απασχόλησης, 13ος μισθός.
- Εφαρμογή του ΓΕΣΥ όπως έχει συμφωνηθεί από το 2001.
16 Οκτωβρίου 2016