Εφτά σχεδόν δεκαετίες. Εικοσιπέντε συνέδρια. Μια ολόκληρη ιστορία δράσης, αγώνων, θυσιών, με μια και μοναδική φιλοδοξία, με ένα όραμα. Να καταργήσουμε την εκμετάλλευση, να απελευθερώσουμε την εργασία, να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.
ΟΜΙΛΙΑ Π. ΚΥΡΙΤΣΗ ΣΤΟ 25ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΠΕΟ
Αγαπητοί προσκεκλημένοι Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Εφτά σχεδόν δεκαετίες. Εικοσιπέντε συνέδρια. Μια ολόκληρη ιστορία δράσης, αγώνων, θυσιών, με μια και μοναδική φιλοδοξία, με ένα όραμα. Να καταργήσουμε την εκμετάλλευση, να απελευθερώσουμε την εργασία, να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.
Είμαστε λοιπόν ξανά εδώ, όλοι μαζί, στην κορυφαία αυτή διαδικασία του 25ου Συνεδρίου μας, για να αξιολογήσουμε και να εκτιμήσουμε, να τοποθετήσουμε στόχους, να χαράξουμε γραμμές, να ανοίξουμε νέους δρόμους για το μέλλον.
Στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου έχουμε κουβεντιάσει μεταξύ μας αλλά και με τη κοινωνία, έχουμε πραγματοποιήσει εκατοντάδες Γενικές Συνελεύσεις και τοπικές συγκεντρώσεις. Έχουμε πραγματοποιήσει ημερίδες, ανοικτές συζητήσεις, επιστημονικά συμπόσια, πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες με επίκεντρο το συνέδριο μας.
Είμαστε λοιπόν έτοιμοι για ένα ώριμο, δημιουργικό και μαχητικό Συνέδριο, αντάξιο της ιστορίας μας και ανάλογο με τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των εργαζομένων.
Σε αυτή εδώ την αίθουσα βρίσκεται σήμερα, ζωντανή και παλλόμενη, η καρδιά της κυπριακής εργατικής τάξης.
Είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι γιατί μαζί μας, για να μοιραστούν αυτή τη κορυφαία στιγμή της ΠΕΟ, της πιο μεγάλης και της πιο ιστορικής συνδικαλιστικής οργάνωσης αυτού του τόπου, βρίσκονται οι αντιπρόσωποι όχι μόνο της κυπριακής πολιτείας αλλά και ολόκληρης της κυπριακής κοινωνίας.
Εάν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και Γενικός Γραμματέας του Κόμματος των Κυπρίων Εργαζομένων του ΑΚΕΛ, ο σύντροφος μας Δημήτρης Χριστόφιας δεν ήταν υποχρεωμένος να είναι στη Μόσχα για να εργάζεται και να προωθεί τη υπόθεση της Κύπρου, σήμερα θα ήταν σίγουρα εδώ μαζί μας. Θα είναι όμως μαζί μας το Σάββατο, για να μας χαιρετήσει και να μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του.
Καλωσορίζω τα μέλη της ηγεσίας του ΑΚΕΛ που παρευρίσκεται σήμερα σύσσωμη. Οι δεσμοί της ΠΕΟ με το ΑΚΕΛ είναι δεσμοί αίματος, είναι δεσμοί που σφυρηλατήθηκαν πάνω στο αμόνι της ταξικής πάλης και των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων του κυπριακού λαού.
Καλωσορίζω τους αρχηγούς και εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων του τόπου μας, ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών, οι οποίοι μας τιμούν με την παρουσία τους.
Καλωσορίζω τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και τους ευχαριστώ για την τιμή.
Καλωσορίζω τους βουλευτές, τους εκπροσώπους των μαζικών οργανώσεων, τους εκπροσώπους των αγροτών, των επαγγελματοβιοτεχνών, των καταναλωτών και των άλλων κοινωνικών κινημάτων. Τους αγρότες και τους μικρομεσαίους τους θεωρούμε τους φυσικούς μας συμμάχους στον καθημερινό αγώνα για δίκαιη κοινωνία.
Καλωσορίζω τους εκπροσώπους των εργοδοτικών συνδέσμων, οι οποίοι είναι οι συνομιλητές μας στο πεδίο της συλλογικής διαπραγμάτευσης και του κοινωνικού διαλόγου.
Ο διάλογος και η συναίνεση, δεν είναι αδυναμία αλλά είναι δύναμη, ωριμότητα και υπευθυνότητα. Ιδιαίτερα στη δική μας τη χώρα που παραμένει ακόμα δυστυχώς μοιρασμένη στα δυο, λόγω της κατοχής.
Καλωσορίζω τους συναδέλφους μας των άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι οποίοι είναι οι φυσικοί συναγωνιστές μας στους καθημερινούς αγώνες.
Καλωσορίζω τους εξοχότατους Πρέσβεις και εκπροσώπους πρεσβειών που μας τιμούν με τη παρουσία τους.
Χαιρετισμό αλληλεγγύης, ταξικής συναδέλφωσης και κοινού αγώνα απευθύνουμε στη μεγάλη αντιπροσωπευτική ομάδα των αδελφών μας τουρκοκυπρίων συνδικαλιστών. Εδώ και χρόνια μοιραζόμαστε μαζί τον αγώνα και την ελπίδα για επανένωση της κοινής μας πατρίδας. Μαζί δουλεύουμε, με όραμα την ειρηνική συμβίωση, την ασφάλεια και την ευημερία για κάθε εργαζόμενο, ανεξάρτητα κοινότητας, θρησκείας, χρώματος ή φύλου.
Μαζί μας παρευρίσκονται και οι εκπρόσωποι του Παγκόσμιου και του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού κινήματος. Αντιπρόσωποι από όλες σχεδόν τις γωνιές της γης. Τους καλωσορίζω εκ μέρους των κυπρίων εργαζομένων και τους ευχαριστώ γιατί με την παρουσία τους, υλοποιούν στη πράξη, το πνεύμα της αλληλεγγύης και της συστράτευσης, σε μια εποχή όπου όσο ποτέ άλλοτε επιβάλλεται η συνεργασία και η συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων και η παγκοσμιοποίηση των κοινωνικών αγώνων.
Χαιρετισμό τιμής και αγάπης, απευθύνω εκ μέρους της σημερινής γενιάς των συνδικαλιστών, στους ηρωικούς βετεράνους μας. Στα στελέχη του συνδικαλιστικού κινήματος τα οποία αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωής τους υπηρετώντας σε καιρούς δύσκολους την ιδέα της οργάνωσης, της ενότητας και της αλληλεγγύης των εργαζομένων.
Όλους τους επώνυμους και ανώνυμους λαϊκούς αγωνιστές στους οποίους εμείς οι νεότεροι σεμνά υποκλινόμαστε με ευγνωμοσύνη. Αρκετοί δεν είναι σήμερα εδώ μαζί μας. Είναι όμως μαζί μας η μνήμη τους και το παράδειγμα τους, που θα λειτουργεί πάντα ως κίνητρο και σημείο αναφοράς για μας τους νεώτερους
Αγαπητοί προσκεκλημένοι Συναδέλφισσες συνάδελφοι
Ο κόσμος μας συνεχίζει δυστυχώς να είναι γεμάτος με αντιθέσεις και αντιφάσεις. Η χλιδή και η υπερκατανάλωση προκαλούν ακόμα περισσότερο, γιατί συνυπάρχουν με τη στέρηση, τη μαζική εξαθλίωση, την πείνα και τον υποσιτισμό.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, κυριαρχούν δυνάμεις οι οποίες το μόνο που επιδιώκουν είναι να επιβάλουν την κυριαρχία τους – οικονομική, πολιτική και στρατιωτική – στα πλαίσια ενός επιθετικού και επεκτατικού δόγματος το οποίο από τους ίδιους τους Αμερικανούς ηγέτες έχει προσδιοριστεί ως η λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Η αυτοαναγόρευση τους στα πλαίσια αυτής της Νέας Τάξης, σε παγκόσμιους χωροφύλακες, σε πλανητάρχες που διεκδικούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να επεμβαίνουν απροκάλυπτα και πολλές φορές βίαια εκεί και όπου θεωρούν ότι αυτό εξυπηρετεί τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, είναι στάση ηθικά και πολιτικά απαράδεκτη και έκδηλα Ιμπεριαλιστική.
Στο ίδιο πνεύμα, στην ίδια φιλοσοφία, κινείται δυστυχώς και η οικονομική και κοινωνική διάσταση της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Έχοντας στην υπηρεσία τους, τους γνωστούς διεθνείς μηχανισμούς της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή την Παγκόσμια Τράπεζα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου οι κυρίαρχες δυνάμεις, επιβάλλουν στις παγκόσμιες οικονομικές σχέσεις μια πορεία που οδηγεί στο βάθεμα της οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης από τις πολυεθνικές εταιρείες και στην αποθέωση ενός εξοντωτικού ανταγωνισμού ο οποίος τελικά οδηγεί στην διεύρυνση των ανισοτήτων, στην συρρίκνωση των κατακτήσεων των εργαζομένων, στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και στην υπόσκαψη του κοινωνικού κράτους.
Το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης του καπιταλισμού, επεδίωξε με βίαιο και ισοπεδωτικό τρόπο τη θεμελίωση ενός συστήματος παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας του κεφαλαίου. Αυτό το μοντέλλο περιέρχεται τώρα σε πρωτοφανή αδιέξοδα στα οποία το έχει οδηγήσει η αχαλίνωτη απληστία για κέρδη.
Είναι ολοφάνερο ότι η γνωστή νεοφιλελεύθερη επιχειρηματολογία ότι η λεγόμενη ελεύθερη αγορά του ανόθευτου ανταγωνισμού είναι δυνατό να αυτορυθμίζεται και μάλιστα να καταλήγει αυτόματα στον συνδυασμό του βέλτιστου οικονομικού και κοινωνικού αποτελέσματος είναι ένας μύθος.
Το αόρατο χέρι το οποίο θα έπρεπε να είναι πίσω από την αγορά και να τα τοποθετεί όλα στην θέση τους, φαίνεται ότι όχι μόνο δεν κάνει κάτι τέτοιο αλλά ολοένα και μακραίνει και γίνεται τόσο άπληστο, ώστε το σύστημα να αυτοαναιρείται και να κλονίζεται κάτω από το βάρος της ίδιας της απληστίας του.
Το οξύμωρο είναι ότι αυτοί οι ίδιοι που για χρόνια μας κατηγορούσαν και μας χλεύαζαν ως αναχρονιστές και δογματικούς, γιατί υπερασπιζόμαστε τη μικτή οικονομία και τη δημόσια παρέμβαση, τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας και το συνεργατισμό, επειδή υπερασπιζόμαστε το κράτος πρόνοιας και το ρυθμιστικό του ρόλο στην ανακατανομή του πλούτου, είναι αυτοί οι ίδιοι που τώρα εναποθέτουν τις ελπίδες τους για αποτροπή της κατάρρευσης, στην κρατικοποίηση των κλυδωνιζομένων τραπεζών και στην χρησιμοποίηση των κρατικών προϋπολογισμών για τη σωτηρία του συστήματος.
Βέβαια δεν έχουν γίνει ξαφνικά σοσιαλιστές. Απλώς αποκαλύπτονται. Όταν το κράτος παρεμβαίνει για να στηρίξει μονοπώλια των οποίων οι μέτοχοι και οι ιδιοκτήτες έχουν ήδη αποκομίσει μυθικά κέρδη είναι θεμιτό και μάλιστα αναγκαίο. Ο κρατικός παρεμβατισμός όμως, η διατήρηση κρατικού ελέγχου πάνω σε στρατηγικής σημασίας τομείς της οικονομίας είναι μεμπτός και επιλήψιμος γιατί εμποδίζει δήθεν τον ελεύθερο ανταγωνισμό.
Αυτή η ώρα είναι ώρα αντίδρασης και αντίστασης όλων των προοδευτικών δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο, ενάντια στην νεοφιλελεύθερη επέλαση.
Όσοι τοποθετούν στην συνείδηση τους τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη, διεκδικούν μια νέα, διαφορετική προσέγγιση της παγκόσμιας ανάπτυξης η οποία να στηρίζεται στην δίκαιη κατανομή των αποτελεσμάτων της εργασίας, στην κοινωνική αλληλεγγύη και στον κοινωνικό έλεγχο πάνω στην ασυδοσία της αγοράς.
Η δική μας αγωνία δεν είναι ασφαλώς η σωτηρία του συστήματος. Η αγωνία μας είναι η κρίση αυτή να επηρεάσει όσο γίνεται λιγότερο τους εργαζόμενους και τους απλούς ανθρώπους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σύστημα θα επιδιώξει να μεταφέρει τον λογαριασμό στους εργαζόμενους μέσα από μια απότομη επιδείνωση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών.
H κυπριακή οικονομία, παρά τις τεράστιες πιέσεις, φαίνεται να συνεχίζει να παρουσιάζει ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και δημοσιονομικό πλεόνασμα. Το γεγονός ότι η οικονομία μας φαίνεται να μην αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα για την ώρα, είναι η πεποίθηση μας ότι δεν είναι άσχετο με το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που εφαρμόστηκε διαχρονικά στην Κύπρο. Παρόλο που είχαμε ως χώρα μια πορεία ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης, αυτή η ανάπτυξη συνδυάστηκε γενικά με ένα ισορροπημένο κοινωνικό ρόλο του κράτους και με υγιείς εργασιακές σχέσεις. Λόγω της ισχύος της ΠΕΟ και του Αριστερού κινήματος σε πολιτικό επίπεδο, δεν επιτράπηκε να κυριαρχήσουν οι σκληρές νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, παρά το γεγονός ότι έγινε πολλή προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση από τις συντηρητικές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις οι οποίες ως γνωστό για μια 10ετία ήταν και στην εξουσία.
Γνωρίζουμε βέβαια ότι αν η κρίση συνεχιστεί και επεκταθεί, δεν είναι δυνατόν να αφήσει ανεπηρέαστη την μικρή και ανοικτή οικονομία της Κύπρου. Είναι η θέση μας ότι η μόνη αποτελεσματική αντιμετώπιση της κρίσης είναι η πάση θυσία αποφυγή της ύφεσης, στηρίζοντας και διασφαλίζοντας την αναπτυξιακή πορεία της κυπριακής οικονομίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο διάλογος και η κοινωνική συναίνεση είναι εξαιρετικής σημασίας παράγοντας. Θέλω να χαιρετίσω το γεγονός ότι η κυβέρνηση και ο Υπουργός Οικονομικών από την πρώτη στιγμή έδωσαν μεγάλη σημασία στην ενημέρωση και στην συλλογική διαβούλευση. Αυτό οδήγησε και στο πακέτο μέτρων που έχει ήδη εξαγγελθεί το οποίο έχουμε χαιρετίσει γιατί βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Η στήριξη κατά προτεραιότητα του τουρισμού και των κατασκευών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελεί σωστή προτεραιότητα. Η υλοποίηση του κοινωνικού προγράμματος της κυβέρνησης και η στήριξη των εισοδημάτων ων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων είναι επίσης αναγκαία προϋπόθεση ώστε να διατηρηθεί το βιοτικό επίπεδο του λαού και η αναγκαία κοινωνική ισορροπία.
Το συνέδριο μας, πραγματοποιείται σε μια κρίσιμη πραγματικά καμπή στην πορεία των εξελίξεων του κυπριακού προβλήματος.
Ύστερα από μια περίοδο στασιμότητας και ακινησίας η επανέναρξη της προσπάθειας, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που συνεχίζουν ακόμα να υπάρχουν, συντηρεί και ανανεώνει την ελπίδα.
Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στο αξίωμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας σηματοδότησε μια καινούργια περίοδο στην πορεία των εξελίξεων του κυπριακού, γεγονός το οποίο φάνηκε αμέσως μετά την εκλογή του.
Η πολύχρονη πολιτική στάση του ίδιου και του χώρου που τον ανέδειξε, σε σχέση με την ανάγκη επανένωσης της Κύπρου και συνεργασίας και κοινής δράσης όλων των κατοίκων του νησιού ανεξάρτητα κοινότητας και προέλευσης, η σταθερή και διαχρονική υπεράσπιση από μέρους του της πολιτικής για ένα δίκαιο και λογικό συμβιβασμό ανάμεσα στους κύπριους ώστε η λύση να είναι προς το συμφέρον των κυπρίων και όχι των οποιονδήποτε ξένων, ήταν παράγοντες που ανέτρεψαν το δυσμενές κλίμα και έδωσαν νέα ώθηση στις προσπάθειες για λύση.
Μια λύση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας η οποία να προνοεί για ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Να είναι σύμφωνη με τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών στο πλαίσιο των συμφωνιών ανωτάτου επιπέδου και να υιοθετεί τις Ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Να προνοεί την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και εποίκων. Να εξυπηρετεί τα συμφέροντα και τα οράματα των κυπρίων και όχι των οποιονδήποτε ξένων.
Αυτή τη κρίσιμη στιγμή επιβάλλεται σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Απαιτείται θετική στάση και ειλικρινής διάθεση για εξεύρεση λύσης, παράλληλα βέβαια με την αναγκαία σταθερότητα σε αρχές. Ακραίες και απόλυτες προσεγγίσεις σχετικά με την διαδικασία της διαπραγμάτευσης, δεν μας χρειάζονται. Οι πιέσεις και οι υποδείξεις σε διάφορους τόνους προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για εγκατάλειψη των συνομιλιών, η καταστροφολογία και οι κάθε λογής αιτιάσεις όσων στην πραγματικότητα απορρίπτουν λύση στη βάση της δικοινοτικής, διζωνικής Ομοσπονδίας μας βρίσκουν αντίθετους . Στην ουσία αυτές οι προσεγγίσεις, συνειδητά ή ασυνείδητα, αποτελούν υπεράσπιση του στάτους κβό. Να μείνουμε όπως είμαστε δεν είναι λύση. Από την άλλη βέβαια δεν συμφωνούμε ούτε και με προσεγγίσεις που υπεραπλουστεύουν την κατάσταση με τη λογική ότι εφόσον ο χρόνος εργάζεται εναντίον μας ας δεκτούμε ότι και να είναι, γιατί θα είναι καλύτερο από το υφιστάμενο.
Εμείς στηρίζουμε τον Πρόεδρο και τις συλλογικά διαμορφωμένες θέσεις της πολιτικής ηγεσίας στο Εθνικό Συμβούλιο. Με υπομονή, επιμονή και αγωνιστική διάθεση παλεύουμε για να πετύχουν οι συνομιλίες. Για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα.
Εργαζόμαστε συστηματικά για την συνεργασία και τη κοινή δράση με τις τουρκοκυπριακές συνδικαλιστικές οργανώσεις και για την δημιουργία της αναγκαίας δυναμικής μέσα στους κύπριους εργαζόμενους – ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους – η οποία να στηρίζει και να βοηθά την προσπάθεια.
Η ΠΕΟ είναι κοινό δημιούργημα των ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων εργαζομένων. Η ιστορία και η δράση της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσπάθεια για οικοδόμηση και διαφύλαξη της ενότητας της εργατικής τάξης της Κύπρου.
Η ενότητα αυτή, είναι η ραχοκοκαλιά πάνω στην οποία μπορεί να στηριχθεί η επανένωση του λαού και του τόπου. Το όραμα μας είναι με τη λύση του κυπριακού, να αφήσουμε πίσω τις όποιες αντιπαραθέσεις στη βάση της θρησκείας, της γλώσσας ή της εθνικής καταγωγής και από κοινού να βάλουμε μπροστά μας κοινούς ταξικούς και κοινωνικούς στόχους για μια ποιοτικά καλύτερη κοινωνία, πιο δίκαιη για τους ανθρώπους της εργασίας.
Με συνέπεια εργαζόμαστε για την ενίσχυση και την διεύρυνση των σχέσεων της ΠΕΟ με τις προοδευτικές τουρκοκυπριακές συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Σ’ αυτό το σημείο ιδιαίτερη αναφορά οφείλω να κάμω στην αδελφική και πολύχρονη συνεργασία μεταξύ της ΠΕΟ και της Dev-is. Μια συνεργασία η οποία ενισχύεται και ωριμάζει συνεχώς, μέσα από το καμίνι των κοινών μας αγώνων.
Αυτή η συνεργασία της ΠΕΟ με το Τουρκοκυπριακό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι η σπονδυλική στήλη του Πανσυνδικαλιστικού Φόρουμ, το οποίο έχει αγκαλιάσει σχεδόν την ολότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων και αποτελεί την πιο προχωρημένη μορφή δικοινοτικής συνεργασίας.
Φίλες και φίλοι
Από την 1η του Μάη του 2004 η Κύπρος είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το προηγούμενο μας συνέδριο, το οποίο είχε ασχοληθεί σε μεγάλη έκταση με την επερχόμενη τότε ένταξη, είχε σημειώσει όχι μόνο τα θετικά στοιχεία της ένταξης, ιδιαίτερα όσον αφορά τις δυνατότητες που δημιουργεί στον αγώνα του κυπριακού λαού για δίκαιη λύση, αλλά και τις αναμενόμενες δυσκολίες και τα προβλήματα. Πηγή της ανησυχίας μας ήταν και παραμένει το γεγονός ότι οι δυνάμεις που κυριαρχούν και έχουν τον καθοριστικό λόγο στην πολιτική και στις προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι δυστυχώς οι δυνάμεις που προωθούν τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και κατά συνέπεια τα συμφέροντα των ισχυρών οικονομικών κύκλων και των πολυεθνικών εταιρειών. Οι εκτιμήσεις αυτές έχουν επιβεβαιωθεί, όχι μόνο μέσα από τη σημερινή οικονομική κρίση, τις συνέπειες της οποίας δεν είμαστε ακόμα σε θέση να εκτιμήσουμε πλήρως. Έχουν επιβεβαιωθεί και μέσα από τις διάφορες οδηγίες, οι οποίες προωθούνται και επιβάλλονται στους Ευρωπαίους εργαζόμενους. Όπως η περίφημη οδηγία Μπόλκεσταϊν, η αναθεώρηση της οδηγίας για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, η οδηγία για την απελευθέρωση των λιμενικών υπηρεσιών, η έναρξη συζήτησης για ψήφιση οδηγίας που να νομιμοποιεί τα απολύσεις και μια σειρά άλλα νομοθετήματα για τα οποία το συνδικαλιστικό κίνημα έχει έντονα διαφωνήσει.
Πίσω από όλες αυτές τις νομοθεσίες και οδηγίες, κρύβεται η φιλοσοφία που επιδιώκει εργασία χωρίς ρύθμιση και προστασία, χωρίς κάλυψη η οποία να προέρχεται από διαπραγματεύσεις και συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Εκείνο που επιδιώκουν οι νεοφιλελεύθεροι κύκλοι είναι την υποτίμηση της εργασίας. Βλέπουν την ενίσχυση της θέσης της Ευρωπαϊκής οικονομίας στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, μέσα από την συρρίκνωση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των Ευρωπαίων εργαζομένων.
Αυτή τη φιλοσοφία, γίνεται προσπάθεια να τη θεσμοθετήσουν μέσα από την πρόταση για την γνωστή συνταγματική συνθήκη. Για μας το γεγονός αυτό είναι αρκούντος ικανοποιητικός λόγος για να διαφωνούμε με αυτή τη συνθήκη. Εκείνο το οποίο η συνθήκη θα έπρεπε να διαφυλάσσει, είναι τα δικαιώματα των εργαζομένων και την πολυδιαφημιζόμενη κοινωνική συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι τον άκρατο και ανελέητο φιλελευθερισμό ο οποίος αποδεικνύεται ξεκάθαρα στις μέρες μας, πόσο ασύδοτος και επικίνδυνος μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή.
Έχοντας όλα αυτά υπ’ όψιν κάποιος θα ανέμενε ότι το Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό κίνημα να έχει μια πιο αποφασιστική, πιο ολοκληρωμένη και πιο μαχητική αντίδραση και αντίσταση σ’αυτή τη κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση της Ένωσης. Δυστυχώς όμως, η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, η οποία αποτελεί το μαζικότερο φορέα και τον επίσημο κοινωνικό συνομιλητή για τα εργασιακά ζητήματα με την Επιτροπή, κατά την εκτίμηση μας δεν κατάφερε και μάλλον ούτε και επεδίωξε, να αμφισβητήσει συνολικά, το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της Ευρωπαϊκής σύγκλισης θέτοντας ως γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Χωρίς να θέλουμε να μηδενίσουμε το ρόλο ή και τους όποιους αγώνες της, θεωρούμε ότι στο τέλος της ημέρας, συνειδητά ή ασυνείδητα, έχει συμβάλει στο να γίνει αποδεκτό το σκληρό κοινωνικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ΠΕΟ είναι συνεπής υπερασπιστής της Ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας συνεργασίας των συνδικάτων ως της μόνης αποτελεσματικής δυνατότητας για ουσιαστική αντίσταση και αντίδραση στις μεθοδεύσεις του μεγάλου κεφαλαίου.
Αυτή την πολιτική την υλοποιούμε, μέσα από την ενεργητική μας συμμετοχή στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία στην οποία η ΠΕΟ ανήκει από την ίδρυση της.
Παρά τις δυσκολίες και τα κτυπήματα που υπέστη η ΠΣΟ, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και του σοσιαλιστικού στρατοπέδου, συνεχίζει σήμερα να είναι ενεργή και δραστήρια και να συσπειρώνει γύρω της ταξικά προσανατολισμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο.
Η ΠΕΟ μαζί με άλλες δυνάμεις, κινήθηκε αποφασιστικά και δραστήρια προωθώντας σοβαρές πολιτικές και οργανωτικές αλλαγές και ανακατατάξεις στη φυσιογνωμία και στο τρόπο λειτουργίας της διεθνούς μας. Οι αλλαγές αυτές συνδέθηκαν με ριζοσπαστικές αλλαγές στη ηγεσία της ΠΣΟ και έχουν προσδώσει μια νέα δυναμική στην δράση της και στο κύρος και την επιρροή της στο Παγκόσμιο Συνδικαλιστικό κίνημα. Ως συντονιστές του Ευρωπαϊκού Γραφείου της ΠΣΟ, εργαζόμαστε ιδιαίτερα, για τη συσπείρωση και την ενότητα των ταξικών δυνάμεων στην Ευρώπη και σε συνεργασία με τις αριστερές προοδευτικές δυνάμεις για αποτελεσματική αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Αξιολογώντας τη δράση μας στα χρόνια που έχουν περάσει από το προηγούμενο συνέδριο μέχρι σήμερα, χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής ή αλαζονείας, θεωρώ ότι δικαιούμαστε να είμαστε περήφανοι, γιατί η ΠΕΟ δεν είχε απλώς μια ουσιαστική συμβολή στα κοινωνικά και εργασιακά ζητήματα του τόπου. Ήταν πρωταγωνιστής. Το διάστημα αυτό εργαστήκαμε σκληρά και πετύχαμε αυξήσεις μισθών και ωφελημάτων ψηλότερους από την παραγωγικότητα. Πετύχαμε με την ανανέωση των συμβάσεων να γενικευτεί ο θεσμός των Ταμείων Ευημερίας, δημιουργώντας έτσι νέες δυνατότητες στον τομέα της βελτίωσης της ποιότητας ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους.
Θα συνεχίσουμε σ’αυτή την κατεύθυνση. Στόχος μας είναι να βελτιώσουμε την θέση του εργαζόμενου και το μερίδιο των μισθωτών στο Εθνικό Εισόδημα.
Δώσαμε σημασία και είχαμε επιτυχίες στην προώθηση διαφόρων κοινωνικών δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους στον τομέα της στέγασης, της εκπαίδευσης, της υγείας και της πολιτιστικής ανάπτυξης.
Το γεγονός ότι στη διακυβέρνηση του τόπου βρισκόταν μια κυβέρνηση η οποία είχε εκλεγεί από τις προοδευτικές δυνάμεις με ενεργητική τη παρουσία και τη συμβολή της αριστεράς, δημιουργούσε ασφαλώς πιο ευνοϊκές προϋποθέσεις από ότι προηγούμενα. Πρέπει να εκτιμήσουμε ότι σε σημαντικά θέματα για τα οποία στο παρελθόν είχε χρειαστεί να δώσουμε πολύ σκληρές μάχες, όπως παραδείγματος χάριν για την υπεράσπιση της ΑΤΑ, για την υπεράσπιση του Δημόσιου χαρακτήρα των ημικρατικών οργανισμών ενάντια στις πολιτικές ιδιωτικοποίησης τους και άλλα μέτρα νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα με τα οποία ερωτοτροπούσε προηγουμένως η διακυβέρνηση της συντηρητικής δεξιάς, έτυχαν από τη κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου μιας προοδευτικής διαχείρισης η οποία γενικά μας ικανοποιούσε. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάστηκε να δώσουμε πολλές μάχες για σοβαρά και ουσιώδη για τους εργαζόμενους ζητήματα.
Π.Χ. διαφωνήσαμε έντονα και αποτρέψαμε τελικά την προσπάθεια αντιμετώπισης των προβλημάτων βιωσιμότητας του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων μέσα από επέκταση των ορίων αφυπηρέτησης. Δώσαμε μάχη για να μην αφεθεί να χρησιμοποιηθεί η διαδικασία εισαγωγής φυσικού αερίου στη Κύπρο ως δίοδος αμφισβήτησης ή υπόσκαψης του δημόσιου χαρακτήρα της Αρχής Ηλεκτρισμού. Χρειάστηκε να εργαστούμε σκληρά για βελτιώσεις στις συντάξεις και στα άλλα κοινωνικά ωφελήματα σε μια περίοδο όπου κυριαρχούσε πολιτική αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας ενόψει της ένταξης στο Ευρώ.
Διεκδικήσαμε χωρίς επιτυχία δυστυχώς, ένα νέο διάλογο για επαναφορά του τρόπου υπολογισμού της ΑΤΑ όπως ήταν πριν από το κουτσούρεμα της. Για μας αυτό το θέμα είναι θέμα τάξης και συνεχίζουμε να το διεκδικούμε και σήμερα. Αναμένουμε από την Υπουργό να το φέρει για συζήτηση, αφού αποτελεί και προεκλογική δέσμευση του Προέδρου.
Τα πιο μεγάλα προβλήματα ασφαλώς αφορούσαν και αφορούν ακόμα, την κατάσταση των εργασιακών σχέσεων όπως αυτή διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η εμφάνιση μιας υπερπροσφοράς διαθέσιμων εργατικών χεριών τα οποία προέρχονται από ιδιαίτερα ευάλωτες ομάδες εργαζομένων, όπως παραδείγματος χάριν οι οικονομικοί μετανάστες, οι ομογενείς, οι τουρκοκύπριοι, οι γυναίκες, δημιουργεί συνθήκες τις οποίες πολλοί εργοδότες επιδιώκουν να αξιοποιήσουν για εκμετάλλευση φτηνής εργατικής δύναμης. Ταυτόχρονα επιδιώκουν την χρησιμοποίηση αυτής της κατάστασης ως μοχλό πίεσης προς την κατεύθυνση της υπόσκαψης της συνδικαλιστικής οργάνωσης και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Ένα άλλο στοιχείο που προωθεί την απορύθμιση και υποσκάπτει την σταθερότητα και την μονιμότητα της εργασίας είναι οι λεγόμενες «ευέλικτες» μορφές εργασίας. Η μερική απασχόληση, η απασχόληση με το κομμάτι, η εποχική, οι διάφορες μορφές ενοικιασμένης εργασίας όπως και διαφόρων τύπων, ατομικές συμφωνίες και προσωπικά συμβόλαια, επιβάλλονται στους εργαζομένους με στόχο την παράκαμψη και καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων. Αυτές οι μέθοδοι, ενώ εμφανίζονται ως εκσυγχρονισμός και πολιτισμός, στην ουσία είναι οπισθοδρόμηση.
Έχοντας αυτά υπόψη, αυτή τη περίοδο θέτουμε ως βασική μας προτεραιότητα, τους τρόπους αποτελεσματικής προστασίας του δικαιώματος των εργαζομένων να οργανώνονται στις συντεχνίες και να διαπραγματεύονται συλλογικά τις συνθήκες εργασίας τους.
Δεν επιδιώκουμε όπως ίσως λανθασμένα έχει δημιουργηθεί σε κάποιους η εντύπωση, να μεταθέσουμε την υπόθεση της διαμόρφωσης των όρων εργασίας στους δικηγόρους και στα δικαστήρια. Ούτε επιδιώκουμε νομοθετική ρύθμιση που να μεταθέτει στην όποια κυβέρνηση την ευθύνη της διαμόρφωσης των όρων εργασίας . Η διαδικασία συνομολόγησης και εφαρμογής των συμβάσεων είναι η διαδικασία που ρυθμίζεται μέσα από τον κώδικα βιομηχανικών σχέσεων και έτσι πρέπει να παραμείνει. Εκείνο που ζητούμε, εκείνο που διεκδικούμε, είναι την παρέμβαση της πολιτείας και τους κράτους, με θεσμικές και νομοθετικές ρυθμίσεις τέτοιες, οι οποίες να προστατεύουν τους εργαζόμενους από την αυθαιρεσία και τους απαράδεκτους εκβιασμούς.
Θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό το συνέδριο μας να επικεντρωθεί κατά συγκεκριμένο τρόπο σε αυτά τα σημαντικά θέματα. Το μήνυμα είναι ένα και είναι ξεκάθαρο. Δεν πρόκειται να ανεχτούμε χαώδη κατάσταση στις εργασιακές σχέσεις, ούτε πρόκειται να ανεχτούμε να συνεχίσουν να παραβιάζονται με τον τρόπο που γίνεται οι συλλογικές συμφωνίες και οι συλλογικές συμβάσεις που υπογράφονται. Αν χρειαστεί δεν θα διστάσουμε να συγκρουστούμε με τους εργοδότες γι’ αυτό το κεφαλαιώδους σημασίας θέμα, το οποίο ουσιαστικά δοκιμάζει τη στερεότητα και τη σταθερότητα του εργασιακού μας συστήματος.
Στο διάστημα που ανασκοπούμε συνεχίσαμε να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στο θέμα της ενίσχυσης της σχέσης και της επαφής της ΠΕΟ με τους εργαζόμενους και τα μέλη της. Πέραν από τη σχέση και την επαφή που δημιουργείται στην καθημερινή προσπάθεια για την τήρηση των συλλογικών συμβάσεων ή την ανανέωση τους, μια άλλη σημαντική διάσταση αυτής της σχέσης, υλοποιείται μέσα από τις διάφορες υπηρεσίες που προσφέρει η ΠΕΟ προς τα μέλη της. Αυτές τις υπηρεσίες τις έχουμε εμπλουτίσει ποσοτικά και ποιοτικά. Σημειώνω τη δημιουργία του Φορέα Ευημερίας ο οποίος έχει αναβαθμίσει σοβαρά τις δυνατότητες ξεκούρασης και ψυχαγωγίας των μελών μας και των οικογενειών τους. Σημειώνω την ολοκλήρωση και την παράδοση στους εργαζόμενους του καινούργιου μας αναπαυτηρίου στο Πελέντρι, την επέκταση των προϊόντων και της εξυπηρέτησης του Ταμιευτηρίου μας, τη δημιουργία ειδικού γραφείου για τους ομογενείς από το Πόντο, τη λειτουργία γραφείων που παράσχουν βοήθεια σε ανέργους για εξεύρεση εργασίας.
Ειδική αναφορά αξίζει επίσης στο Ινστιτούτο Εργασίας της ΠΕΟ. Για πρώτη φορά το Συνδικαλιστικό κίνημα απέκτησε ένα ολοκληρωμένο ερευνητικό ίδρυμα, ένα σημαντικό εργαλείο το οποίο ερευνά και αναλύει τα φαινόμενα από τη πλευρά και την οπτική γωνία των δυνάμεων της εργασίας.
Για αυτή την στήριξη και τη βοήθεια, γι’ αυτή τη σχέση που διατηρεί η ΠΕΟ με τα μέλη της αλλά κυρίως γιατί με πολιτική και θέσεις καθαρές και σταράτες είναι πάντα μπροστά στους αγώνες, υπεύθυνη, σοβαρή αλλά ταυτόχρονα μαχητική και αποφασιστική, ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι την εμπιστεύονται και την αγκαλιάζουν.
Έχουμε πραγματοποιήσει και φέτος, όπως και τα τελευταία 2 συνέδρια επιστημονική έρευνα κοινής γνώμης ενόψει του 25ου Συνεδρίου μας, έτσι ώστε να έχουμε τις απόψεις, τις εκτιμήσεις αλλά και τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις των εργαζομένων, από την ΠΕΟ και τα στελέχη της. Η έρευνα έχει επαναβεβαιώσει ξεκάθαρα ότι η ΠΕΟ παραμένει πρώτη συνδικαλιστική δύναμη στον τόπο, με σημαντική διαφορά από τη ΣΕΚ. Πρώτη με διαφορά σε αριθμό μελών, αλλά πρώτη και στα ποιοτικά στοιχεία έτσι όπως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αξιολογούν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας θα έχουμε το χρόνο να τα παρουσιάσουμε αργότερα στο συνέδριο, για να τα δούμε και να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα.
Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να μας τιμούν με την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση τους, δεν θα πρέπει να μας οδηγήσει στο να υποτιμήσουμε ή να αγνοήσουμε κάποια μηνύματα τα οποία και η έρευνα κοινής γνώμης τα καταγράφει, αλλά και όλοι εμείς, ως ο πυρήνας του συνδικαλιστικού μας κινήματος, είμαι σίγουρος ότι τα ανιχνεύουμε και τα καταγράφουμε όταν ερχόμαστε σε καθημερινή επαφή με τον απλό εργαζόμενο. Είναι φανερό ότι χρειάζεται να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο την πυκνότητα και τη σταθερότητα της επαφής μας στους τόπους δουλειάς. Κυρίως όμως το μήνυμα που παίρνουμε είναι ότι πρέπει να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και πιο μαχητικοί στην διεκδίκηση λύσεων για τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς. Με σοβαρότητα και υπευθυνότητα αλλά με περισσότερο κόκκαλο στις διεκδικήσεις μας.
Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στο αξίωμα του Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει σηματοδοτήσει ιστορικές ανακατατάξεις όσον αφορά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Για το κίνημα της αριστεράς και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα, αυτή η εκλογή αποτελεί δικαίωση μιας πολύχρονης πορείας πολιτικών και κοινωνικών αγώνων μέσα από την οποία αυτός ο χώρος έχει καταξιωθεί στη συνείδηση του λαού.
Τα δείγματα γραφής που έχει δώσει στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης της η νέα κυβέρνηση, στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής και γενικότερα της εσωτερικής διακυβέρνησης, είναι δείγματα θετικά και ελπιδοφόρα.
Μεθοδικά και σταθερά παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, έχει ξεκινήσει η υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος με στόχο τη δίκαιη κοινωνία. Τέτοια δείγματα γραφής είναι η ικανοποίηση του διαχρονικού αιτήματος για πασχαλινό επίδομα στους συνταξιούχους και η ταυτόχρονη εξαγγελία μελέτης για μεταρρύθμιση του συστήματος των συντάξεων με στόχο τη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων. Η γενναιόδωρη αύξηση, διπλάσια του κανονικού, στα δημόσια βοηθήματα και στα αναπηρικά επιδόματα, η εξαγγελία γενναιόδωρων και ριζοσπαστικών μέτρων στον τομέα της στεγαστικής πολιτικής. Η σοβαρή αύξηση του διατάγματος για το κατώτατο μισθό, η σοβαρή μείωση του φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης και διάφορα άλλα μέτρα ανακούφισης ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού.
Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα, της νέας διακυβέρνησης αναδεικνύεται η δυνατότητα για προοδευτικές, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες να βελτιώνουν το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους και να διευρύνουν τη δημοκρατία και τη συμμετοχή του λαού στα ζητήματα που τους αφορούν.
Η ΠΕΟ θα σταθεί δίπλα στον Πρόεδρο. Θα στηρίξει την κυβέρνηση δραστήρια και αποφασιστικά, στην προσπάθεια για την υλοποίηση του κοινωνικού της προγράμματος. ¶λλωστε δεν είναι μυστικό ότι συμμετείχαμε ενεργά, τόσο στην εκλογή του, Δημήτρη Χριστόφια όσο και στη διαμόρφωση του κοινωνικού του προγράμματος με το οποίο αισθανόμαστε και εμείς δεσμευμένοι.
Βέβαια για μας στήριξη και δημιουργική συμβολή, δεν σημαίνει και απώλεια της οντότητας, της αυτονομίας και του ρόλου της ΠΕΟ στους καθημερινούς κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες. Κάθε άλλο. Η ΠΕΟ κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες θα είναι πάντα δύναμη κινητοποίησης, δύναμη διεκδίκησης, δύναμη αγώνα, δύναμη στήριξης για τον εργαζόμενο και τον απλό άνθρωπο.
Για μας είναι αξίωμα, ότι πρόοδος στην κοινωνία δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς οργάνωση και χωρίς αγώνα.
Αγαπητοί προσκεκλημένοι Συναδέφλισσες, συνάδελφοι
Για την αποτελεσματικότητα του αγώνα μας η πολιτική της ενότητας δράσης των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων έχει για μας ουσιώδη σημασία. Την έχουμε κατακτήσει στην πράξη με επίμονη και σκληρή προσπάθεια, γιατί εκτιμούμε ότι ωφέλει τους εργαζομένους.
Η ενότητα βέβαια δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μέσο. Έχει αρχές και κριτήρια. Και ασφαλώς βασικό κριτήριο είναι η προώθηση των ταξικών συμφερόντων των εργαζομένων.
Θέλω όμως να σημειώσω ότι άλλο είναι η ενότητα δράσης και άλλο η ισοπέδωση. Εμείς, θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Όχι όμως στη βάση της άγονης αντιπαράθεσης, αλλά στη βάση της ποιότητας μας, στη βάση της μαχητικότητας, της ταξικής μας προσέγγισης, της αποφασιστικότητας μας στην υπεράσπιση των εργαζόμενων. Αυτή πρέπει να είναι η ευγενική μας φιλοδοξία.
Έχουμε λοιπόν αρκετή δουλειά να κάνουμε. Η υλοποίηση των στόχων μας, η αποτελεσματικότητα της διεκδικητικής μας δράσης, προϋποθέτει πάνω από όλα ισχυρή οργάνωση. Απαιτεί να είμαστε κοντά στους εργαζόμενους, να είμαστε σε συνεχή επαφή και διάλογο μαζί τους. Να ακούμε δημιουργικά τους προβληματισμούς τους, αλλά και να τους καθοδηγούμε ταυτόχρονα. Να τους διαπαιδαγωγούμε στο πνεύμα του ταξικού αγώνα και της αλληλεγγύης, να αναδεικνύουμε τη συλλογικότητα, την κοινότητα των συμφερόντων και να πολεμούμε τον ατομικισμό και την απομόνωση. Να είμαστε μπροστά, όχι μόνο στους οικονομικούς και συνδικαλιστικούς στόχους αλλά και στα ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα. Πόλος συσπείρωσης και συντονισμού δράσης με άλλες κοινωνικές ομάδες για καλύτερη ποιότητα ζωής στην κοινωνία. για καλύτερη παιδεία, για ποιοτικά καλύτερο περιβάλλον, για ισότητα και ισοτιμία, για προστασία του καταναλωτή, για δικαίωμα στο πολιτισμό και την πνευματική ανάπτυξη, για δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου.
Με ξεχωριστή λαμπρότητα έχουμε γιορτάσει φέτος τα 60 χρόνια από τους μεγάλους απεργιακούς αγώνες των μεταλλωρύχων και των οικοδόμων του 1948. Αγώνες οι οποίοι έχουν σφραγίσει με την ορμή, την αυτοθυσία, τη τεράστια ψυχική δύναμη των απεργών, όλες τις κατοπινές εξελίξεις στο πεδίο των εργατικών δικαιωμάτων και των εργασιακών σχέσεων.
Έχουμε επίγνωση ότι η κληρονομιά που κουβαλούμε είναι μεγάλη και πολύτιμη. Οι ρίζες μας είναι βαθιές Πατούμε γερά σε αυτές τις ρίζες και παίρνουμε δύναμη από την ιστορία μας. Παίρνουμε δύναμη από το πείσμα, την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία των μεταλλωρύχων της Λεύκας και του Αμιάντου.
Οι εργαζόμενοι μας εμπιστεύονται.
Η νίκη του Δημήτρη Χριστόφια αποτελεί ιστορική δικαίωση για τον εργάτη, τον απλό άνθρωπο, τον λαϊκό αγωνιστή. Δημιουργεί νέες πρωτόγνωρες δυνατότητες, αναπτερώνει ελπίδες, ζωντανεύει οράματα.
Ενωμένοι, ισχυροί, αισιόδοξοι βλέπουμε μπροστά και συνεχίζουμε την ανηφορική μας πορεία. Μοναδική μας φιλοδοξία να δικαιώσουμε τους πόθους και τους οραματισμούς των εργαζομένων.
Να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες τους.
Να καθοδηγήσουμε με έμπνευση τους αγώνες που μας περιμένουν.
Να επανενώσουμε την Κύπρο.
Να ζήσουμε με ειρήνη και ασφάλεια στην κοινή μας πατρίδα και να ανοίξουμε μαζί με τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας καινούργιους δρόμους για την απελευθέρωση της εργασίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Με τη δουλειά και τους αγώνες μας να μπολιάσουμε το μέλλον με ελπίδα και προοπτική.
Ζήτω η ενότητα και η αλληλεγγύη των εργαζομένων.
Ζήτω το 25ο Συνέδριο της ΠΕΟ.