Όπως είναι γνωστό με βάση και την πρόσκληση που έχουμε πάρει η συνεδρία του Γενικού Συμβουλίου είναι αφιερωμένη στις εξελίξεις που έχουν διαμορφωθεί στο κοινωνικοοικονομικό σκηνικό τόπου μετά την απόφαση να προσφύγει η Κύπρος στον μηχανισμό στήριξης.
ΟΜΙΛΙΑ Π. ΚΥΡΙΤΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ
Όπως είναι γνωστό με βάση και την πρόσκληση που έχουμε πάρει η συνεδρία του Γενικού Συμβουλίου είναι αφιερωμένη στις εξελίξεις που έχουν διαμορφωθεί στο κοινωνικοοικονομικό σκηνικό τόπου μετά την απόφαση να προσφύγει η Κύπρος στον μηχανισμό στήριξης.
Αντιλαμβάνεστε ότι είμαστε μπροστά σε δεδομένα και πραγματικότητες κρίσιμες και δύσκολες για τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα και οφείλουμε με πολλή σοβαρότητα και υπευθυνότητα αλλά και αποφασιστικότητα να διαχειριστούμε την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί.
Θα προσπαθήσω να κάνω μια αναδρομή, μια παρουσίαση συνοπτικά των εξελίξεων που είχαμε τον τελευταίο καιρό για να μπορέσουμε να καταλήξουμε στο ποια είναι τα δεδομένα που έχουμε σήμερα μπροστά μας και πως τα διαχειριζόμαστε.
Πρώτα πρέπει να έχουμε μια καθαρή εικόνα για το πώς φθάσαμε μέχρι το μηχανισμό, γιατί δηλαδή η Κύπρος υποχρεώθηκε να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης που έχει δημιουργήσει η Ε.Ε. για να μπορέσει να έχει τη χρηματοδότηση που χρειάζεται για να μην χρεωκοπήσει η χώρα.
Είναι γνωστό ότι το 1997 με 1998 ξεκίνησε να εμφανίζεται μια κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος η οποία είχε πάρει τη μορφή τότε ή εμφανίστηκε με τη μορφή της κρίσης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με την κατάρρευση της Lima Brothers στην Αμερική και τις αλυσιδωτές επιπτώσεις που άρχισαν να εμφανίζονται. Βέβαια η κατάρρευση της Lima Brothers δεν ήταν η κρίση ήταν το σύμπτωμα εκείνο που άρχισε να σηματοδοτεί την εμφάνιση μιας κρίσης η οποία ήδη σοβούσε.
Εκείνη η κρίση δημιούργησε ένα πάγωμα στις αγορές ολόκληρης της Ευρώπης, η Κύπρος σαν μια οικονομία που εξαρτώταν κυρίως από την εξωτερική ζήτηση αφού οι βασικοί τομείς οικονομικής ανάπτυξης που ήταν ανθηροί ήταν οι κατασκευές και οι πωλήσεις σπιτιών, εξοχικών κ.λ.π σε ξένους, ο τουρισμός οι επιπτώσεις εκείνης της κρίσης άρχισαν να φαίνονται και πάνω στην δική μας οικονομία.
Υπήρξε μια αντίδραση σε εκείνες τις επιπτώσεις και από την πλευρά της κυβέρνησης, υπήρξε μια κίνηση διοχέτευσης κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η πιθανότητα ύφεσης της οικονομίας και μπορούμε να πούμε ότι η αντίδραση έφερε και αποτελέσματα τότε, θυμάστε τα πακέτα των 500εκ. που ήταν για τις κατασκευές, για τον τουρισμό και αρχές του 2010 φάνηκε ότι η οικονομία ξεπερνούσε την ύφεση και άρχισε να μπαίνει και σε μια διαδικασία σταδιακής ανάκαμψης.
Αποδείχθηκε όμως ότι η κρίση του συστήματος ήταν ακόμα βαθύτερη από εκείνη η οποία αρχικά ίσως κάποιος μπορούσε να υπολογίσει. Οι επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης σε κάποιες χώρες της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της ευρωζώνης οδήγησαν σε μια μείωση των εσόδων των κρατών. Εκείνες οι χώρες που είχαν ψηλό δημόσιο χρέος όπως είναι η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία λόγω ακριβώς αυτής της απότομης απώλειας σημαντικών εσόδων και της οικονομικής κάμψης, βρέθηκαν ξαφνικά να αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του
χρέους τους με αποτέλεσμα κάποιες από αυτές τις χώρες να βρεθούν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και της χρεωκοπίας με πρώτη την Ελλάδα. Για να αποφευχθεί αυτή η κατάρρευση και χρεωκοπία η οποία θα είχε ασφαλώς αλυσιδωτές επιπτώσεις πάνω σε ολόκληρη την ευρωζώνη η Ε.Ε. δημιούργησε το μηχανισμό στήριξης ουσιαστικά σαν ένα μηχανισμό συμπληρωματικό του Δ.Ν.Τ. το οποίο ήταν ήδη στημένο και λειτουργούσε σε ανάλογες περιπτώσεις.
Η έκθεση των κυπριακών τραπεζών στην ελληνική οικονομία έβαλε και την Κύπρο όχι πλέον έμμεσα αλλά άμεσα μέσα στο μάτι του κυκλώνα μέσα σε εκείνη την περιοχή όπου η κρίση είχε ιδιαίτερα οδυνηρές επιπτώσεις. Ο λόγος είναι γιατί το κυπριακό τραπεζικό σύστημα αναπτύχθηκε εξελικτικά την τελευταία εικοσαετία πολύ δυσανάλογα σε σχέση με την υπόλοιπη κυπριακή οικονομία. Ο τραπεζικός τομέας με την έκταση που πήρε και την επέκταση στην Ελλάδα δημιούργησε ένα τέτοιο εκτόπισμα που ήταν σε θέση να παρασύρει μαζί του και ολόκληρη την κυπριακή οικονομία.
Πέραν από τους κινδύνους και την αμφισβήτηση και την αμφιβολία που δημιουργείτο για το τραπεζικό σύστημα ως τέτοιο στην έκθεση του στην ελληνική οικονομία και την επισφάλεια που δημιουργούσε αυτό το πράγμα από την ώρα που οι κυπριακές τράπεζες είχαν επεκταθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό σε μια οικονομία που κατέρρεε ήρθε επιπρόσθετα και η έκθεση σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Ένα μεγάλο μέρος των κεφαλαίων τους οι κυπριακές τράπεζες για λόγους που ερευνούνται αλλά που για μας είναι ξεκάθαρο ήταν κυρίως λόγοι κερδοσκοπίας επένδυσαν κεφάλαια στα ελληνικά ομόλογα και μάλιστα την ώρα που αυτά τα ομόλογα φαινόνταν ξεκάθαρα ότι γλιστρούσαν και μετατρέπονταν σε τοξικά ομόλογα διότι ήταν πολύ αμφίβολη η δυνατότητα είσπραξης εκείνων των ομολόγων.
Με το κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους κατά ποσοστό 70% που στην πραγματικότητα ήταν περισσότερο, έχουμε και την κατάρρευση και του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Διότι μένουν οι κυπριακές τράπεζες μερικά δις. εκτεθειμένες. Αυτή την πορεία των κυπριακών τραπεζών και αυτούς τους κινδύνους του τραπεζικού συστήματος να συνπαρασύρει την υπόλοιπη οικονομία οι διάφοροι οίκοι της πιστοληπτικής ικανότητας της Κύπρου ήταν ξεκάθαρο ότι τους είχαν επισημάνει με αποτέλεσμα η πιστοληπτική ικανότητα της κυπριακής οικονομίας μέσα σε ένα διάστημα μερικών μηνών να πάει στον πάτο. Ο λόγος γιατί η Κύπρος δεν μπορούσε και δεν μπορεί να δανειστεί λεφτά από τις ελεύθερες αγορές είναι ξεκάθαρος και είναι τούτος. Δεν ήταν τα προβλήματα της Κύπρου στα δημόσια οικονομικά, η οικονομική διαχείριση της κυβέρνησης ή οι αδυναμίες της κυπριακής οικονομίας κ.λ.π ο λόγος ήταν ξεκάθαρος που την αρχή και ήταν κυρίως το γεγονός ότι οι λεγόμενες αγορές θεωρούσαν ότι τα δημόσια οικονομικά της Κύπρου θα ήταν αδύνατο να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν χωρίς βοήθεια και χωρίς στήριξη την πορεία χρεωκοπίας των μεγάλων κυπριακών τραπεζών. Και τούτο το λεώ για να ξεκαθαρίσουμε αυτό που λέγουν κάποιοι ότι αν παίρναμε μέτρα δεν θα φτάναμε εδώ.
Δεν υπήρχαν μέτρα ικανά να σταματήσουν αυτή την πορεία. Εκτός βέβαια αν αποφάσιζε η κυβέρνηση όλα τα εισοδήματα που βγάζει η κυπριακή οικονομία να τα δίνουμε στις τράπεζες για να μην χρεωκοπήσουν. Δεν είναι εφικτό αυτό το πράγμα. Και δεν είναι ο λόγος γιατί ο κυπριακός προϋπολογισμός είχε 4-6% έλλειμμα που φθάσαμε εδώ. Και άλλες χώρες είχαν έτσι ελλείμματα και πολύ μεγαλύτερα και έχουν και τωρά και το δημόσιο χρέος τους ήταν πολύ ψηλότερο από ότι το δικό μας. Αλλά δεν ήταν στην κατηγορία που κατατάσσετο η Κύπρος. Διότι εμάς το κύριο πρόβλημα μας εμφανίστηκε μετά το κούρεμα και οι προβλέψεις αυτών των οίκων ήταν ότι δεν θα μπορεί το δημόσιο να ανταποκριθεί σε αυτή την τεράστια τρύπα που άνοιξε η αλόγιστη έκθεση των τραπεζών στην ελληνική οικονομία και στα ελληνικά ομόλογα.
Όταν λοιπόν φθάσαμε στο να υπάρχει αδυναμία άντλησης δανείων από τη λεγόμενη ελεύθερη αγορά η προσφυγή στο μηχανισμό πρόβαλλε πλέον μονόδρομο, διότι διαφορετικά εάν δεν υπάρξει αναχρηματοδότηση του χρέους της ελληνικής οικονομίας, των ελλειμμάτων των τραπεζών η Κύπρος κινδυνεύει να κηρύξει χρεωκοπία.
Τι είναι ο μηχανισμός στήριξης;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο μηχανισμός στήριξης είναι εκφραστής της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης οικονομικής φιλοσοφίας που υπάρχει σήμερα στην Ε.Ε. και στον κόσμο όλο διότι και στο Δ.Ν.Τ. αυτή η φιλοσοφία είναι που κυριαρχεί. Και νομίζω ότι όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις έχουν αντιληφθεί καθαρά τον τελευταίο καιρό ποιος είναι ο ρόλος και των ισχυρών κρατών της Ε.Ε. των ισχυρών παιχτών, τα οποία κράτη είναι εκείνα που καθορίζουν σε τελική ανάλυση και τις εξελίξεις και την οικονομική πολιτική της Ε.Ε. ιδιαίτερα η Γερμανία. Και το λέω αυτό διότι σε καιρούς ησυχίας αυτό που μας πουλούν είναι ότι στην Ε.Ε. είμαστε όλοι ίσιοι, έχουμε όλοι από μια ψήφο, μπορούμε να λέμε την άποψη μας και τελικά κατάφερε η Ε.Ε. η μικρή Κύπρος και η μικρή Ελλάδα να έχουν το ίδιο εκτόπισμα με την Γερμανία και την Γαλλία.
Όταν έρθουν δύσκολα πράγματα, όταν παίζονται μεγάλα ταξικά και εθνικά συμφέροντα εμφανίζονται κάποιοι που είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Και είναι εκείνοι οι οποίοι καθορίζουν και τις εξελίξεις. Δυστυχώς η πολιτική της Ε.Ε. όπως εκφράζεται μέσα από τους μηχανισμούς που έχουν στηθεί είναι ακόμα σκληρότεροι και από την πολιτική του Δ.Ν.Τ. Οι δανειακές συμβάσεις που επιβάλλει αυτός ο μηχανισμός μέχρι τώρα δεν είναι κάποιες προσαρμογές λογιστικού οικονομικού χαρακτήρα που ξεκινούν από την ανησυχία των δανειστών να εισπράξουν τα δανεικά τους. Πέραν από αυτό είναι και μια προσπάθεια με την ευκαιρία που έχουν το πάνω χέρι να ευθυγραμμίζουν την κοινωνική και οικονομική πολιτική των κρατών τα οποία βρέθηκαν σε δυσκολία και χρειάζονται τη στήριξη με τα δικά τους νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Επιδιώκουν δηλαδή στο όνομα της βελτίωσης της λεγόμενης ανταγωνιστικότητας και των διαρθρωτικών αλλαγών να επιβάλουν φιλοσοφική προσέγγιση, οικονομική πολιτική στα κράτη χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες και το ποιοι βρίσκονται στην εξουσία και τις επιλογές των κρατών στα οποία πάνε για να βοηθήσουν. Υπάρχει ένας κυνισμός δυστυχώς στον τρόπο που ενεργεί αυτός ο μηχανισμός αυτή η Τρόικα η οποία είναι ενσυνείδητος κυνισμός, είναι ξεκάθαρη προσπάθεια αξιοποίησης του momentum της δυνατότητας που υπάρχει για να ξηλωθούν κοινωνικές και εργατικές κατακτήσεις που ενοχλούν.
Το γεγονός ότι εναλλακτικές επιλογές δανειοδότησης είναι σχεδόν ανύπαρκτες εμείς θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν σημαίνει για μας ότι μοιρολατρικά οφείλουμε να αποδεχθούμε οτιδήποτε θέλουν να μας επιβάλουν ή να μας υποβάλουν αυτές οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και να δεχθούμε αυτή τη λογική που προσπαθούν να μας πουν οι εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού εδώ στην Κύπρο ότι αφού είναι οι δανειστές δεν έχουμε άλλη επιλογή τότε δικαιούνται να μας υπαγορεύσουν ότι θέλουν και όσα θέλουν. Και εμείς πρέπει να λέμε και ευχαριστώ. Αυτή η φιλοσοφία είναι του τοκογλύφου. Διότι και στον τοκογλύφο κατέφευγαν οι ίδιοι οι αγρότες δεν πήγαινε ο τοκογλύφος με το ζόρι να τους δανείσει. Αυτό δεν νομιμοποιεί τους τοκογλύφους να επιβάλουν όρους απάνθρωπους και όρους οι οποίοι ξεφεύγουν από μια ηθική ιδεοντολογία. Εδώ και πολλά χρόνια τα αστικά κράτη εβάλαν νομοθεσίες, περιορισμούς, αρχές για να καταργήσουν την τοκογλυφία. Άρα δεν μπορεί η φιλοσοφία της τοκογλυφίας να αποδεχθεί σήμερα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, σε αυτή την προσέγγιση η ΠΕΟ ξεκαθάρισε ότι στηρίζει τη θέση που είναι και θέση της κυβέρνησης ότι η Κύπρος δικαιούται και οφείλει να κάμει μια διαπραγμάτευση σκληρή και να αμφισβητήσει και να αντιδράσει σε προτάσεις ή θέσεις της Τρόικα οι οποίες κατά την άποψη μας είναι ισοπεδωτικές, είναι αντιλαϊκές, είναι λανθασμένες. Θα πρέπει δηλαδή να δώσουμε μια μάχη ως Κύπρος ως κυπριακή κοινωνία με μια διαφορετική φιλοσοφία και στρατηγική από εκείνη που θέλουν να μας επιβάλουν οι εκπρόσωποι του μηχανισμού. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις, ξέρουμε ότι θα χρειαστεί να γίνουν θυσίες. Ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να αγνοούμε στις πραγματικότητες που έχουμε. Στις φοβερά δύσκολες οικονομικές συνθήκες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως χώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο μοναδικός τρόπος είναι η φιλοσοφία της Τρόικα και οι δικές τους εισηγήσεις.
Εμείς μπορούμε και θα προβάλουμε προτάσεις που θα τις χαρακτηρίζει η κοινωνική ισορροπία, που να προστατεύουν τις κατακτήσεις των εργαζομένων που κερδίθηκαν διαχρονικά με σκληρούς αγώνες και που να οδηγούν όχι στο βάθεμα της ύφεσης αλλά στην ανάκαμψη και στην έξοδο από την κρίση.
Πρέπει να πω ότι το κλίμα αλλάζει και στην Ευρώπη κατά ένα τρόπο χωρίς βέβαια να υπερβάλλουμε και να υπερτιμούμε αυτή την αλλαγή του κλίματος είναι φανερό ότι η συνταγή της Τρόικα εκεί που έχει εφαρμοστεί αποδείχθηκε στην πράξη ότι δεν οδηγεί σε εκείνο το σχήμα που υπόσχονταν στον κόσμο ότι θα κάμετε 1-2 χρόνια κάποιες θυσίες και μετά θα επανέλθουν τα πράγματα καλύτερα. Αυτό που αποδεικνύει αυτή η συνταγή είναι ότι χρόνο με το χρόνο η ύφεση γίνεται μεγαλύτερη και οι θυσίες που απαιτούνται γίνονται περισσότερες και ανοίγει ένας δρόμος χωρίς τέλος. Ένας φαύλος κύκλος. Και αυτό το πράγμα ενοχλεί και προβληματίζει και άλλες δυνάμεις πέραν από τις δυνάμεις της αριστεράς που σταθερά και παραδοσιακά υπεδείκνυαν ότι αυτός ο δρόμος ο νεοφιλελεύθερος ο ισοπεδωτικός δεν οδηγεί πουθενά.
Πιο συγκεκριμένα να δούμε τι ζητά η Τρόικα σήμερα από τους Κύπριους και ποιες είναι οι θέσεις που βάζει στα λεγόμενο buildings blogs που μας έχει δώσει. Δηλαδή το προσχέδιο του μνημονίου. Το πρώτο πράγμα που έχει σχέση με τα δημόσια οικονομικά είναι ότι ζητά μέσα σε 3 χρόνια μέχρι το 2015 μηδενικό έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό το πράγμα σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης όπου τα έσοδα του δημοσίου αντί να αυξάνονται χρόνο με το χρόνο, μειώνονται σημαίνει ασφαλώς σοβαρές περικοπές, δραστικότατες περικοπές στις κρατικές δαπάνες. Εδώ ακριβώς φαίνεται και η φιλοσοφία απαιτεί η Τρόικα από το 1,1δις. ευρώ που υπολογίζουν ότι θα είναι τα ελλείμματα μας και θα πρέπει να τα περικόψουμε από τους προϋπολογισμούς για να φθάσουμε στο αποτέλεσμα 0 το 2012 τα 900εκ. θέλουν να είναι από περικοπές δαπανών και αντιλαμβάνεστε ότι περικοπές δαπανών για το κράτος σημαίνει κυρίως μισθούς, κοινωνικές παροχές, αναπτυξιακά έργα. Μιλούν για μια δραματική μείωση του μισθολογίου της τάξης περίπου του 25% μέσα σε 3 χρόνια. Και θέλουν να ξεκινήσουν από το 2012 με τη μη παραχώρηση του 13ου μισθού. Ουσιαστικά μιλούν για την κατάργηση του 13ου μισθού. Μείωση κοινωνικών παροχών της τάξης του 10%. Κατάργηση της ΑΤΑ. Επέκταση των υφιστάμενων μέτρων που έχουν εφαρμοστεί πριν να έρθει η Τρόικα με την παγοποίηση των μισθών που κανονικά η συμφωνία λήγει το 2013 επέκταση μέχρι το 2015. Μειώσεις στα έξοδα που θα προέλθουν από κατάργηση διαφόρων επιδομάτων, υπερωριών κ.λ.π.
Τα έσοδα που προβλέπει δηλαδή εκείνο το μικρό κομμάτι που θα προέλθει από αύξηση των εσόδων και όχι από περικοπές στις δαπάνες είναι και εκείνα έσοδα που προέρχονται κυρίως από τους καταναλωτές. Είτε αύξηση στο φόρο κατανάλωσης ποτών και τσιγάρων. Θέμα αύξηση στο φόρο κατανάλωσης βενζίνης και πετρελαίου κατά 1 σεντ σχεδόν. Αύξηση του ΦΠΑ κατά 1%. Και επιβολή τελών σε υπηρεσίες που παρέχει το κράτος μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνει και την παιδεία και την υγεία. Εμμέσως δηλαδή ζητά να μπουν δίδακτρα και συμπληρωμές στα νοσοκομεία.
Βέβαια στις εισηγήσεις και στις προτάσεις της Τρόικα δεν μπορώ να πω ότι υπάρχουν και εισηγήσεις που κάποιος μπορεί να τις θεωρήσει σωστές και να τις αποδεχθεί. Υπάρχουν και κάποιες θετικές προτάσεις που αφορούν φορολόγηση της περιουσίας, μέτρα κατά της φοροδιαφυγής, μέτρα που να φορολογούν τα είδη πολυτελείας.
Όπως είπα τα μέτρα που προτείνει η Τρόικα δεν περιορίζονται μόνο σε λογιστικούς και μαθηματικούς υπολογισμούς. Βάζουν ζητήματα που έχουν να κάνουν με σημαντικές κατακτήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Βάζουν θέμα επέκτασης του χρόνου αφυπηρέτησης και μάλιστα εισαγωγής της αυτόματης σύνδεσης του ορίου συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ηλικίας. Μια νέα εφεύρεση πολύ επικίνδυνη για το συνταξιοδοτικό μας σύστημα. Βάζουν θέμα κατάργησης της ΑΤΑ όπως είπα και δεν το τεκμηριώνουν ως ένας τρόπος μείωσης των εξόδων κυρίως, αλλά το τεκμηριώνουν ως ανάγκη βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της κυπριακής οικονομίας.
Στοχοποιούν δηλαδή τους μισθούς ως την αιτία της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Βάζουν θέμα ιδιωτικοποιήσεων ξεκινώντας από τις Κυπριακές Αερογραμμές και τη ΑΤΗΚ αλλά είναι φανερό ότι η πρόθεση και ο σκοπός, ο στόχος είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα και ιδιαίτερα εκείνων των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα που μπορεί να έχουν κέρδος για το ιδιωτικό κεφάλαιο να έχουν ψηλή τιμή.
Πολύ ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι κάνουν ειδική αναφορά στον τουρισμό, αναφέρονται στα προβλήματα του τουριστικού τομέα παίρνοντας ξεκάθαρα την θέση του συνδέσμου εργοδοτών και τοποθετώντας τα προβλήματα του τουρισμού κατά σειρά ιεραρχίας πρώτο η σύμβαση, δεύτερο η ΑΤΑ, και μετά τα υπόλοιπα. Το ακριβό ρεύμα, το νερό πουθενά δεν γίνεται αναφορά για την αναβάθμιση της ποιότητας του προϊόντος, πουθενά δεν γίνεται αναφορά για την βελτίωση του προσωπικού κ.λ.π και είναι η πρώτη απόπειρα που γίνεται και είμαι βέβαιος ότι δεν είναι τυχαία είναι σκόπιμα που γίνεται, να βάλουν την κυπριακή δημοκρατία να δεσμευτεί ότι θα αλλοιώσει και θα ανατρέψει συλλογική σύμβαση στον ιδιωτικό τομέα. Η απαίτηση τους είναι να δεσμευτεί η κυπριακή δημοκρατία που θα υπογράψει το μνημόνιο ότι θα εργαστεί και θα επιβάλει αλλαγή της σύμβασης την οποία ονοματίζουν ως απαρχαιωμένη.
Όπως είπα αναγνωρίζουμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και ότι κάποιες θυσίες είναι αναγκαίες και θα υποχρεωθούμε να τις υποστούμε. Άλλες με την συμφωνία μας και άλλες με την διαμαρτυρία μας. Αναγνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν πράγματα στη λειτουργία του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα που χρειάζονται και εξορθολογισμό και νέες προσεγγίσεις.
Απορρίπτουμε όμως τη φιλοσοφία της ισοπέδωσης. Απορρίπτουμε τη φιλοσοφία ότι το κόστος αυτών των αλλαγών ή της αντιμετώπισης των δυσκολιών και των προβλημάτων θα πρέπει να μεταφερθεί μονόπλευρα πάνω στην εργασία και ότι η λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κυπριακή οικονομία βρίσκεται στο να οδηγήσουμε τον πληθυσμό σε περαιτέρω φτώχεια για να αντιμετωπιστεί έτσι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της κυπριακής οικονομίας. Για μας τα μέτρα για τα οποία θα κάνουμε θυσίες πρέπει να οδηγούν σε ανάκαμψη και ανάπτυξη και όχι σε φαύλο κύκλο. Και πρέπει να προσέχουν την κοινωνική συνοχή και όχι να οδηγούν σε κοινωνική αναταραχή.
Όπως καταλαβαίνεται μετά που έχουμε στα χέρια μας τις θέσεις της Τρόικα αναμένουμε την εισήγηση της κυβέρνησης. Για το ποια θα πρέπει να είναι η κυπριακή αντιπρόταση. Σίγουρα θέλουμε να διαβουλευτούμε με την κυβέρνηση με αυτή την αντιπρόταση. Και είναι πολύ θετικό το ότι ο Πρόεδρος ήδη έχει διακηρύξει ότι πριν να ολοκληρωθεί η αντιπρόταση και πριν να ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία διαπραγμάτευσης με την Τρόικα θα συζητήσει με τους κοινωνικούς εταίρους και τις πολιτικές δυνάμεις.
Εμείς θέλουμε και θα εργαστούμε για συλλογικότητα στους χειρισμούς, θέλουμε η μάχη της διαπραγμάτευσης με την Τρόικα να είναι μάχη της κυπριακής δημοκρατίας από τη μια και της Τρόικα από την άλλη. Δεν είναι επιδίωξη μας αυτή τη στιγμή να προβάλουμε τις ιδεολογικοπολιτικές μας διαφορές στο εσωτερικό. Ιδιαίτερα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα ο στόχος μας είναι να υπάρξει ενιαίο μέτωπο. Και αυτό το μέτωπο να στηρίξει μια προσπάθεια ανατροπής των θέσεων της Τρόικα, μια προσπάθεια για μια δανειακή συμφωνία η οποία να είναι κοινωνικά ισορροπημένη και να οδηγεί σε ανάπτυξη και όχι σε ύφεση. Δουλεύουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Χθες είχαμε συνάντηση με την ηγεσία της ΣΕΚ και ζητήσαμε να κάνουμε μια συζήτηση που να μας δεσμεύσει σε κάποιες αρχές για τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστούμε αυτά τα θέματα.
Πρέπει να πω ότι είναι ενθαρρυντική η κατ’ αρχή στάση που τηρά και η ΣΕΚ. Βέβαια δεν μπορώ να κρύψω ότι έχουμε και μεγάλες ανησυχίες για το τέλος. Η ΣΕΚ από τη μια είναι δέσμια μιας αντίληψης που δυστυχώς καλλιεργείται και μέσα στα ευρωπαϊκά συνδικάτα ότι η πολιτική της Τρόικα είναι σωστή απλώς εμείς πρέπει να φωνάζουμε λίγο για να μην εκτεθούμε. Αλλά δεν έχει άλλη επιλογή. Αυτό είναι το ένα πρόβλημα στα λόγια συμφωνούμε όμως θα φανεί στην πράξη και στην πορεία πόσο θα καταφέρουμε να διατηρήσουμε αυτό το μέτωπο που πρέπει να υπάρχει. Το δεύτερο πρόβλημα είναι οι επιρροές και οι δεσμεύσεις που έχουν από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης οι πολιτικές επιρροές δυσκολεύονται να πουν καθαρά και ανοιχτά