Χαιρετισμός Σωτηρούλας Χαραλάμπους
Γ.Γ. ΠΕΟ στην Εκδήλωση της ΠΕΟ
για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας
8.3.2022 – Είσοδος Λήδρας
Η αγορά υπηρεσιών ως μέσο υποβάθμισης του ρόλου της γυναίκας και μηχανισμός ανισότητας
Συναδέλφισσες/Συνάδελφοι,
Για 165 χρόνια τώρα, από τις 8 του Μάρτη το 1857 μέχρι και τις μέρες μας, για όσους η ισότητα δεν εξαντλείται σε διακηρύξεις και ευχολόγια αλλά είναι μέρος της ανάγκης για απαλλαγή από κάθε μορφής διάκρισης και εκμετάλλευσης, μέρος του αγώνα για ένα δικαιότερο, ανθρωπινότερο κόσμο, η 8η του Μάρτη μετατρέπεται σε μια τεράστια παγκόσμια διαδήλωση που ενώνει εργαζόμενους άνδρες και γυναίκες από όλο το κόσμο.
Αναμφίβολα τη φετινή 8η του Μάρτη βαραίνει η σκιά του πολέμου στην Ουκρανία και η απώλεια ανθρώπινων ζωών. Η ΠΕΟ ενώνει την φωνή της με τις φωνές των εκατομμυρίων αγωνιστών της ειρήνης που απαιτούν τον άμεσο τερματισμό του πολέμου και την εξεύρεση λύσης με ειρηνικά μέσα στα πλαίσια των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και με σεβασμό στις προϋπάρχουσες συμφωνίες του Μινσκ. Η στρατικοποίηση και η κλιμάκωση των εξοπλισμών δεν μπορεί να είναι η λύση, αντίθετα επιβαρύνει την κατάσταση.
Αποφασίσαμε φέτος, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας, της κορυφαίας ημέρας αγώνα ενάντια στις διακρίσεις, για ισοτιμία στη ζωή και στην εργασία, ακόμα μια φορά να εστιάσουμε σε μια ομάδα εργαζομένων, που η πλειοψηφία τους είναι γυναίκες, τις εργαζόμενες στα προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας.
Έχουμε υποχρέωση να κρατήσουμε αυτό το θέμα ζωντανό, πρώτα προς αυτούς τους εργαζόμενους που για 9 χρόνια τώρα με πείσμα, ενότητα και αγωνιστικότητα δίνουν τον αγώνα για το δικαίωμα τους να αναγνωριστούν ως εργαζόμενοι και γιατί αυτή η ομάδα εργαζομένων είναι μια ομάδα πάνω στην οποία εκφράζεται η απορρύθμιση και η φτηνή χωρίς δικαιώματα εργασία σ’ όλο της το μεγαλείο.
Με βάση τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων που δημοσιοποιήθηκαν στις 11 Φεβρουαρίου, ενώ η Κύπρος κατέχει την 8η θέση ανάμεσα στις 27 στον δείκτη για την συμμετοχή στην εργασία, στον δείκτη που αφορά τον διαχωρισμό και την ποιότητα της εργασίας βρίσκεται στην 21η θέση. Τι σημαίνει αυτό; Η γυναίκα της Κύπρου εργάζεται αλλά εργάζεται με υποδεέστερους όρους, με μορφές εργασίας αρρύθμιστες, με μερική απασχόληση, με συμβόλαια ορισμένου χρόνου, εργάζεται μαζικά με φτηνή εργασία.
Για τους χιλιάδες εργαζόμενους στα απογευματινά και ολοήμερα σχολεία, στα κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης, στα Επιμορφωτικά Κέντρα και στα Μουσικά Σχολεία, από τους οποίους περίπου το 90% είναι γυναίκες, αυτό που καταγράφουν οι στατιστικές είναι ο τρόπος ζωής και εργασίας τους για 9 χρόνια τώρα. Η κυβέρνηση εφαρμόζοντας πλήρως τις νεοφιλελεύθερες αντιεργατικές συνταγές που επιτάσσει το κόστος της κρίσης να το πληρώνουν οι εργαζόμενοι, με μια πολιτική απόφαση, βάπτισε αυτούς τους εργαζόμενους ως αυτοεργοδοτούμενους. Κατά κυριολεξία, αυτές οι συναδέλφισσες και συνάδελφοι κοιμήθηκαν εργοδοτούμενοι και ξύπνησαν αυτοεργοδοτούμενοι.
Εισοδήματα, που όπως είπε ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας σε απάντηση του στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας τον Ιουλίου του 2021, κυμαίνονται στα €200 μηνιαίως κατά μέσο όρο. Ελλιπής κάλυψη από το Τ.Κ.Α, αφού ως αυτοτελώς ασφαλισμένοι δεν έχουν δικαίωμα σε ανεργιακό την περίοδο που τα προγράμματα είναι κλειστά, ούτε σε επίδομα αδειών και ας μην είναι δική τους επιλογή να μένουν χωρίς δουλεία, αλλά απόφαση που επιβάλλεται από το Υπουργείο Παιδείας. Ακόμα και τώρα εν μέσω της πανδημίας, αν ασθενήσουν λόγω κορωνοϊού, εξαιτίας του καθεστώτος απασχόλησης που τους επιβλήθηκε, από τις δέκα μέρες αναγκαστικής αποχής τους από την εργασία θα πληρώνονταν μόνο την μία και με την μείωση της καραντίνας δεν δικαιούνται καμία. Και όλο αυτό το εργασιακό πλαίσιο των λειψών δικαιωμάτων στο τέλος θα οδηγήσει σε χαμηλές εισφορές και χαμηλές συντάξεις για τις γυναίκες, κάτι που επιβεβαιώνουν και πάλι οι στατιστικές αφού η Κύπρος έχει ένα από τα υψηλότερα χάσματα συντάξεων μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Λειψά δικαιώματα, λειψές συντάξεις, λειψή ζωή, αφού η εργασιακή αβεβαιότητα και ανασφάλεια και το αίσθημα επαγγελματικής απαξίωσης που δημιουργείται σ’ αυτούς τους εργαζόμενους εμβαθύνει τις έμφυλες ανισότητες. Κατά τα άλλα και σήμερα θα ακουστούν από την κυβέρνηση πανηγυρικά και διθυραμβικά λόγια για τη σημασία που έχει η γυναικεία απασχόληση στην προώθηση της ισότητας. Την ίδια ώρα που αρνούνται σε χιλιάδες γυναίκες που είναι εργαζόμενες να ονομάζονται μισθωτές-εργαζόμενες αγνοώντας μάλιστα προκλητικά την απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου που έκρινε ότι η απόφαση του Τ. Κ. Α σ’ ότι αφορά το καθεστώς ασφάλισης αυτών των ατόμων είναι εσφαλμένη και πεπλανημένη.
Η πεισματική άρνηση του Υπουργείου Παιδείας να επαναφέρει αυτούς τους εργαζόμενους στο καθεστώς των εργοδοτουμένων, επιβεβαιώνει ότι και η Κυβέρνηση είναι μέρος της φιλοσοφίας για φτηνή και χωρίς δικαιώματα εργασία. Υπολογίζεται ότι κάθε τρεις εργαζόμενους στο δημόσιο, ημιδημόσιο τομέα και στην τοπική αυτοδιοίκηση ο ένας εργάζεται είτε με αγορά υπηρεσιών είτε με συμβόλαια τακτής προθεσμίας. Και όταν η κυβέρνηση, ο κρατικός τομέας συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο γιατί να μην συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο και ο ιδιωτικός τομέας;
Η ΠΕΟ και η συντεχνία μας η ΠΑΣΕΥ-ΠΕΟ στάθηκαν και θα συνεχίσουν να στέκονται δίπλα στους εργαζόμενους που εργάζονται με αγορά υπηρεσιών. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το θεμελιώδες και αυτονόητο δικαίωμα κάθε ατόμου που η εργασία του είναι εξαρτώμενη να ονομάζεται εργαζόμενος και να έχει όλα τα δικαιώματα που αυτός ο τίτλος περιλαμβάνει.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Σήμερα σ’ αυτή τη σημαντική μέρα για τους εργαζόμενους, την ημέρα που τιμούμε τους αγώνες γενεών γυναικών και ανδρών ενάντια στις διακρίσεις, για ισότητα, θέλουμε να καταθέσουμε την εκτίμηση της ΠΕΟ στον αγώνα που με πρωτοφανές πείσμα δίνετε όλα αυτά τα χρόνια. Αυτός ο αγώνας μας αφορά όλους. Είναι αγώνας για εργασία με αξιοπρέπεια και δικαιώματα. Είναι αγώνας για το ψωμί και τα τριαντάφυλλα.